توضیحات
همکار شهید عبدالله قنبری
شهيد "عبدالله قنبري" فرزند "صيد محمد" و "گل گز" در تهران و در دامان خانواده‌اي مومن و متدين به احكام و موازين اسلام ديده به جهان هستي گشود.
عبدالله هشت ساله بود كه پدرش به ديار حق شتافت. تحصيلات عمومي خود را تا كلاس پنجم ابتدايي ادامه داد سپس به آموزش قرآن روي آورد و به علت علاقه شديدي كه به قرآن داشت توانست پله‌هاي ترقي را يكي پس از ديگري پشت سر بگذارد.
پس از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي و شروع شرارتهاي عوامل كوردل ضدانقلاب در منطقه تصميم گرفت كه به نبرد حق عليه باطل بشتابد. بنابراين لباس رزم به تن كرد و پس از جهادي مستمر در 6/3/59 در درگيري با عوامل ضدانقلاب در "صلوات آباد" سنندج به قله رفيع شهادت صعود كرد و در جمع افلاكيان منزل نمود. مزار پاكش در گلزار شهداي زادگاهش واقع است. از اين شهيد سعيد دو فرزند دختر به يادگار مانده است.
شهيد قنبري در مورد اهميت نماز و واجبات الهي به همه و بخصوص افراد خانواده توصيه اكيد مي‌كردند و مي‌گفتند نماز موجب عزت مومن و آرامش قلب اوست و همچنين در رابطه با اطاعت از امام (ره) و دفاع از انقلاب اسلامي سر از پا نمي‌شناخت و عاشق امام بود و هيچ چيز او را از اهدافش كه همان دفاع از امام و ارزشهاي انقلاب اسلامي بود باز نمي‌داشت.
وي در فصل تابستان مشغول كشاورزي و دامداري مي‌شد و در فصل پاييز و زمستان آموزش قرآن را در منزل محقر خود برگزار مي‌كرد. بطوريكه نوجوانان و جوانان در مكتب‌خانه‌ي ايشان حاضر مي‌شدند و احكام شرعي را فرا مي‌گرفتند.
"عبدالله" معلم و قاري قرآن بود و يكي از روحانيون چنين بازگو مي‌كند. بنده حدود ده سال بيشتر نداشتم كه به مكتب نزد ايشان مي‌رفتم. يك روز كه به همراه ابوي و شهيد در كوچه مي‌رفتيم. شهيد از من خواست سوره حمد و توحيد را بخوانم بنده آنها را قرائت كردم ايشان در آن زمان ده ريال به من جايزه دادند كه علاوه بر ارزش مادي در آن زمان بسيار مشوق خوبي در ادامه تعليم قرآن براي من بود.