توضیحات
خانه اردیبهشت عودلاجان
در انتهای یک بن‌بست تنگ و کوچک، در محله پامنار و در کوچه آقاموسی، خانه‌ای هست که امروز «خانه اردیبهشت اودلاجان» نام دارد. این خانه تازه مرمت‌شده، حیاطی دارد و تالارهایی در دو وجه آن و البته حمام و خزینه‌ای که به شهادت آهک‌بری‌های دیوارهایش، قدمتی بیش از قاجاری دارد و یادگار دوران زندیه است. نقش‌ونگارهای این آهک‌بری‌ها هم چندان شبیهِ نقوش اسلیمی و ختایی نیست. شباهت زیادی به نقوش منبر و محراب کنیسه‌ها دارند.
وقتی خانه اردیبهشت خریداری می‌شود، کاملاً مخروبه بوده و بخش‌های زیادی از آن تخریب شده بود. تیم سازنده شروع تخلیه نخاله‌ها و بازسازی خانه می‌کنند. در حین مرمت ضربه کلنگ حفره‌ای ایجاد می‌کند. در ادامه حفاری به یک راهرو می‌رسند و در نهایت به حمامی از دوره زندیه با کاشیکاری و نقش و نگار با ملات ساروج می‌رسند که حتی مالک 50 ساله خانه نیز از آن بی‌اطلاع بوده. این خانه یکی از بهترین نمونه‌های احیا و بازسازی بافت فرسوده شهری در تهران محسوب می‌شود.
این خانه از سال 1399 بر روی عموم باز شده و در حال حاضر در اختیار «موسسه فرهنگی‌هنری اردیبهشت عودلاجان» است. امروزه خانه اردیبهشت به پاتوق فرهنگی محله اودلاجان تبدیل شده است و جدای از دفتر کار مهندس مرباغی، در طول هفته نشست‌های فرهنگی مختلف با عناوین «شب موزه»، «شب فیلم مستند»، «شب موسیقی» و … در آن برگزار می‌شود و محلی برای گذران اوقات فراغت اهل فرهنگ و هنر شده است.
جدای از نشست‌های فرهنگی مختلف، مهندس مرباغی هر هفته، هفته‌نامه‌ای دو صفحه‌ای برای ساکنین محله چاپ می‌کنند تا مردم محله در جریان رویدادهای مختلف فرهنگی و تاریخی و … قرار بگیرند و این هفته نامه‌ها هم به صورت پی دی اف در وبسایت خانه اردیبهشت قابل دسترس عموم می‌باشد.