توضیحات
بوستان جمشیدیه
بوستانی که امروزه به آن «پارک جمشیدیه» می‌گویند، در واقع متعلق به فردی به نام جمشید دولو قاجار بوده است. در شناسنامه تاریخی پارک جمشیدیه نیز نام جمشید دولو قاجار به‌عنوان مالک زمین این بوستان ثبت شده است، مالکی که ملک ۶۹ هزار مترمربعی خود را به فرح پهلوی بخشید.
در ابتدا قرار بود بنای یک سرای سالمندان در این ملک طرح‌ریزی شود؛ اما این تصمیم هرگز به اجرا در نیامد و به سود احداث پارک عمومی و استفاده همگانی از صحنه کنار رفت. در سال ۱۳۵۶، این منطقه شمایل یک پارک عمومی را پیدا کرد و به یکی از جاذبه‌های گردشگری و جاهای دیدنی تهران تبدیل شد.
بوستان جمشیدیه از بدو تأسیس، دو بار بازسازی شده است و در سال ۱۳۷۴، ۱۶ هکتار به وسعت آن افزوده شد که قسمت الحاقی به پاس ۳۰ سال رنج شاعر نامدار در سرایش شاهنامه، به نام «فردوسی» مزین شد؛ بوستان سنگی فردوسی با ابتکاراتی که برای احداث آن به کار رفته، از نظر جذب توریست با پارک اصلی در رقابت است.
برخی از دیدنی‌های پارک جمشیدیه شامل آمفی‌تئاتر، دریاچه پارک، بوستان سنگی جمشیدیه و نمایشگاه‌های موقت می‌شود. قرارگیری کوه، رودخانه و آبشار در فضایی جنگلی مجموعه زیبایی را به وجود آورده است؛ به‌طوری که کوهنوردان بسیاری از این مسیر برای صعود به کلکچال استفاده کنند. وجود پله‌ها و عبور از کفپوش‌های ناهموار سنگی که تداعی‌کننده جاده‌های جنگلی است، تجربه‌ای دلچسب و فراموش‌نشدنی را رقم می‌‌‌زند.
ساعات بازدید؛ ۶ لغایت ۲۴