توضیحات
تکیه سادات اخوی
بر اساس اسناد تاریخی تکیه‌ها در گذشته به عنوان زورخانه مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما از دوران صفویه به بعد و روی آوردن مردم به مذهب شیعه، تکایا به عنوان محل برگزاری مراسم عزاداری در ایام محرم و صفر شناخته شدند.
در گذشته هر محله تهران تکیه مربوط به خود را داشت که تکیه نفرآباد، ارگ، چاله‌حصار، هفت‌تن، عودلاجان، کرمانی‌ها، سرپولک، درخونگاه، عرب‌ها، حاج وکیل و سادات اخوی، دولت و تجریش از این جمله هستند.
از معدود تکیه‌هایی که هنوز سبک قدیمی خود را حفظ کرده و همچنان به همان روال سابق عزاداری‌ها را برگزار می‌کند، تکیه یا حسینیه سادات اخوی در پامنار است که در زمان آقامحمدخان قاجار به این اسم معروف شده است. این حسینیه شبیه ساختمان‌های قدیمی چند دری است که یک حیاط بزرگ در وسط دارد و اطراف با اتاق‌های تو در تو پر شده است. هنگام عزاداری، زن‌ها در حیاط و مردها روی ایوان می‌نشینند و جالب اینکه منبر در میان خانم‌هاست.
عزاداری در این تکیه هنوز هم به روال گذشته انجام می‌شود و سرتاسر تکیه با پرده‌ها و پارچه نوشته‌های دوران قاجار تزئین شده است. در مجاورت این حسینیه میزبان با چای و نان قندی از عزاداران پذیرایی می‌کند و جزو آخرین حسینیه‌هایی است که با همان سبک قدیم به برگزاری مراسم عزاداری می‌پردازد.
تزیینات و پرده های حسینیه سادات اخوی بسیار ارزشمند و کار استادکاران برجسته است و برخی از این آثار قدمت ۱۴۰ ساله دارد. سقف این حسینیه مانند خیمه عاشورا به یاری حلقه‌هایی در دیوار برافرشته شده است، در گذشته این خیمه با چوب پابرجا بوده اما به دلیل فرسودگی چوب‌ها جای خود را به میله‌های آهنی داده‌اند. این ساختمان ۱۶۸سال قدمت دارد و از زمان ناصرالدین شاه به مدت ۱۵۰ سال به عنوان حسینیه وقف شده است.