کوچه لولاگر
کوچه لولاگر از محله‌های قدیمی تهران است که در مرکز شهر جای دارد. این کوچه که قدمت خانه‌های آن به بیش از ۹۰ سال بازمی‌گردد، به «کوچه قرینه پایتخت» نیز شناخته می‌شود؛ چراکه خانه‌های آن، به‌صورت هم‌شکل و قرینه یکدیگر ساخته شده است. این قرینگی از بدو ورود تا هنگام خروج از کوچه، نه‌تنها در خانه‌ها و نماها بلکه در بالکن‌ها، پنجره‌ها و حتی درختان کاشته‌شده در حیاط خانه‌ها نیز به چشم می‌خورد. در اواسط کوچه، نمای دو ساختمان روبه‌روی هم با پنجره‌های بیرون زده به‌شکل نیم‌دایره جلب توجه می‌کند. این ساختمان‌ها نمایی سیمانی دارد و روی هر یک طرح‌های ظریفی نقش بسته است.
خانه‌های کوچه لولاگر از اولین نمونه‌های معماری برون‌گرا در تهران است؛ خانههایی که به‌جای حصار، پنجره‌های آن به‌سوی فضای عمومی گشوده می‌شود. این کوچه اولین نمونه از یک مجتمع مسکونی در پایتخت به شمار می‌آید.
در اواسط کوچه، نمای دو ساختمان روبه‌روی هم با پنجره‌های بیرون زده به‌شکل نیم‌دایره جلب توجه می‌کند. این ساختمان‌ها نمایی سیمانی دارد و روی هر یک طرح‌های ظریفی نقش بسته است.
خانه‌های کوچه لولاگر از اولین نمونه‌های معماری برون‌گرا در تهران است؛ خانههایی که به‌جای حصار، پنجره‌های آن به‌سوی فضای عمومی گشوده می‌شود. این کوچه اولین نمونه از یک مجتمع مسکونی در پایتخت به شمار می‌آید.
در اواسط کوچه، نمای دو ساختمان روبه‌روی هم با پنجره‌های بیرون زده به‌شکل نیم‌دایره جلب توجه می‌کند. این ساختمان‌ها نمایی سیمانی دارد و روی هر یک طرح‌های ظریفی نقش بسته است.
داستان کوچه لولاگر همان‌گونه که از نامش پیدا است، به خانواده «لولاگرها» بازمی‌گردد؛ خانواده‌ای که چند نسل از آن‌ها در خانه‌های این کوچه زندگی کرده‌اند. «محمد باقر» یکی از افراد خانواده متمول لولاگرها بود که در تهران و دیگر شهرها به ساخت‌وساز می‌پرداخت. او تصمیم گرفت با برادرش، «اکبر لولاگر» که در برلین به فرش‌فروشی اشتغال داشت، شراکتی بر پا کند. محمد باقر تصمیم خود را با برادر در میان گذاشت و او نیز پذیرفت. محمد باقر لولاگر، با وقف بخشی از اموال خود، مسجد و بیمارستانی تاسیس کرد که هنوز با نام مسجد لولاگر و بیمارستان لولاگر فعال هستند. او با بخش دیگری از اموال خود زمینی خریداری کرد؛ این زمین همان کوچه لولاگر معروف است. محمد باقر در این زمین به‌کمک سرمایه برادرش به ساخت‌وساز مشغول شد و به‌عنوان نماینده برادر و به‌رسم امانت‌داری، هر خانه‌ای که برای خود ساخت، مشابه آن را در سمت مقابل، برای برادرش احداث کرد؛ به‌این‌ترتیب کوچه قرینه پایتخت شکل گرفت.
۶ ساختمان کوچه لولاگر به کمک «استاد حسن بنا» در سال ۱۳۰۹ خورشیدی و به‌منظور زندگی خانواده لولاگر، یکی پس از دیگری ساخته شد؛ خانههایی که خاطرات چند نسل از لولاگرها را در خود ثبت کرده است و هنوز برخی از مالکان اصلی خود را دارد. ساکنان قدیمی، کوچه را به نام «دیواره دوقلوها» یا «کوچه دوقلوها» نیز می‌خوانند.
کوچه لولاگر، با وجود قدیمی‌ترین پیتزافروشی تهران با نام پیتزا داوود، یک هتل مدرن با نام بوتیک هتل حنا، کافه و گالری پروژه‌های آران به یکی از جاذبه‌های گردشگری تهران تبدیل شده است.
پیتزا داوود در سال ۱۳۴۰ تاسیس‌شده است و مالک آن «آقا داوود» به‌همراه یکی از دوستان «ارمنی» خود، این پیتزافروشی را راه‌اندازی کرده‌اند. بعد از مدتی شریک او به خارج مهاجرت می‌کند و آقا داوود مجبور می‌شود که به‌تنهایی اینجا را اداره کند. در این پیتزا فروشی، همه‌چیز از همان روز اول بسیار ساده بوده و حالا نیز همان طور باقی مانده است. قیمت اولین پیتزا در این رستوران ۱۱ قران بود.
• آدرس: محله شیخ هادی، خیابان حافظ، خیابان نوفل لوشاتو
• نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به کوچه لولاگر، ایستگاه متروی تئاتر شهر در تقاطع خط سه و چهار متروی تهران و ایستگاه متروی فردوسی در خط چهار متروی تهران است.