بهشت زهرا و گلزار شهدا

نخستین تلاش‌ها برای طراحی، اجرا و احداث آرامستانی به نام بهشت زهرا، با هدف پایان دادن به مسئله تعدد آرامگاه‌ها در سطح شهر تهران، در سال ۱۳۴۵ انجام پذیرفت. در این تصمیم‌گیری‌ها، که با حضور شهردار وقت تهران و معاونان و رؤسای سازمان گورستان‌های پایتخت انجام گرفت، قطعه زمینی در مسیر تهران – قم به مساحت ۳۱۴ هکتار به این امر اختصاص یافت و برای فعالیت‌های عمرانی و فضای سبز نیز بلافاصله اقدام گردید. بهشت زهرا در سال ۱۳۴۹ آماده شد، ولی در ابتدا به‌علت وجود گورستان‌های متعدد فعال در محله‌های تهران با عدم اقبال عمومی جهت دفن اموات مواجه و سرانجام با دفن نخستین متوفی به‌نام محمدتقی خیال در قطعه ۱ ردیف ۱ شماره ۱ رسماً مورد بهره‌برداری قرار گرفت. مراسم نامگذاری و وقف آن روز ۱۵ تیر ۱۳۴۹ در منزل سید احمد خوانساری با حضور نمایندگان انجمن شهر و معتمدین بازار انجام شد و گورستان جدید شهر تهران به نام «بهشت زهرا» نامگذاری شد. بهشت زهرا روز ۲۵ تیر ۱۳۴۹ به‌طور رسمی با حضور مقامات شهری افتتاح شد.

بهشت زهرا ابتدا ۳۱۴ هکتار وسعت داشت که در سال ۱۳۷۶ بخش شمالی به مساحت ۱۱۰ هکتار و در سال ۱۳۸۷ بخش شرقی به مساحت ۱۶۰ هکتار خریداری و به آن اضافه شد. ده قطعه از بهشت زهرا محل تدفین شهیدان جنگ تحمیلی است که به گلزار شهدای بهشت زهرا معروف است. آرامگاه شهدای هفتم تیر در قطعه ۲۴ و مرقد امام خمینی  در غرب بهشت زهرا قرار دارد و قطعه هنرمندان بهشت زهرا و قطعه نام‌آوران بهشت زهرا ویژه سرشناسان است. 

موزه شهدای بهشت زهرا در کنار قطعه 25 و در کنار گلزار شهدا قرار دارد. این موزه در سال 1373 تأسیس شد. در موزه شهدا آثار متعددی همچون وصیت‌نامه، عکس، مدارک تحصیلی، دفترچه خاطرات، قرآن، تسبیح، سجاده، عینک مطالعه، قلم‌کاری، نوار سخنرانی و همچنین مقالات، کتب و آثار هنری 700 تن از شهدا به نمايش گذاشته شده‌است. 

آدرس: شهر ری- بزرگراه بهشت زهرا- بهشت زهرا